ਐਵੇਂ ਨਾ ਘੁੰਮੀਏ ਕਿਸੇ ਦੇ ਪਿੱਛੇ -ਪਿੱਛੇ, ਪਰਛਾਂਵੇ ਬਣਕੇ , ਚੱਲਿਆ ਕਰ ਹਨੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ,ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਵਾਂਗ ਰੌਸ਼ਨੀਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਬਣਕੇ।
ਆਲ੍ਹਣਿਆਂ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਬੈਠੀ ਚਿੜੀ ਵੀ ਉਡੀਕ ਨਹੀ ਕਰਦੀ ਦਾਣਿਆਂ ਦੀ ,
ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਹੱਥ ਤੇ ਹੱਥ ਧਰ ਕੇ ਘਰ ਬੈਠਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏ ।
ਆਪਣਾ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਮੁੱਲ ਤਾ , ਕੋਠੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਤਵਾਇਫ ਵੀ ਰੱਖਦੀ ਏ,
ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਕੌਡੀਆਂ ਤੋ ਵੀ ਖੋਟਾ ਹੋਇਆ ਬੈਠਾ ਏ ,ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ।
ਕੀੜੀ ਵੀ ਜਾਣਦੀ ਏ , ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿਹਦੇ ਪੈਰ ਥੱਲੇ ਆ ਜਾਵਾਂ , ਜਾਂ ਪੈ ਜਾਵਾਂ ਕਿਸੇ ਪੰਛੀ ਦੀ ਚੁੰਝ ਵਿੱਚ , ਫਿਰ ਵੀ ਨਿਧੜਕ ਹੋ ਕੇ ਖੁੱਡ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ ਬਾਹਰ ਖਾਣਾਂ ਲੈਣ ਲਈ ।
ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਡਰਦਾ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਤੋ ਖੁੱਡ ਵਿੱਚ ਵੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਏ ।
ਕਿਸੇ ਨੇ ਚੀਮਿਆਂ ਧੇਲਾ ਮੁੱਲ ਨਹੀ ਪਾਉਣਾ ਤੇਰਾ ਚਾਹੇ ਤੂੰ ਹੀਰਾ ਏ, ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਘਸਾਇਆ ਨਾ ।
ਇਹ ਸਿਆਹੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ ਬਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸਮਤ ਲਿਖਣ ਲਈ ,
ਆਪਣੇ ਹੀ ਖੂਨ ਦੀ ਬਣਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਏ।
ਜਦ ਹੱਥ ਹਿਲਾਏਂਗਾ ਮਿਹਨਤ ਲਈ , ਨਿਕਲਣਗੇ ਚੰਗਿਆੜੇ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ,ਇਹ ਰੋਸ਼ਨੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰ ਦੇਣ ਗੇ ਤੇਰੀਆਂ ਮੰਜਿਲਾਂ ਦੇ ਰਾਹ।